lip: February 2010

Sunday, February 28, 2010

ที่นอนของสำลี

สำลีเป็นแมวโปรดของจ๋า นะครับ เขาจะมีที่นั่งและที่นอนประจำตำแหน่งเลย แบบว่าใครก็จะมายุ่งไม่ได้เลย พอเช้าพวกก็จะมานอนผึ่งแดด และหลับต่อบนโต๊ะตัวนี้ประจำเรียกได้ว่าถ้ามีใครมานั่งหรือว่า ไม่ลุกสำลีก็จะไม่ไปไหน ก็จะวนเวียน หรือไม่ก็โดดไปนั่งร่วมด้วยเลยนะ

อาหารเช้าของคนแม่สอด

ข้าวเหนียวเหลือง เป็นอาหารเช้าๆของที่ อ แม่สอด จ ตาก นะครับ อร่อยดีนะ โรยด้วยมะพร้าวขูด

Saturday, February 27, 2010

Daily News Online โลกสีสวย แรงงาน-สาธารณสุข ขี้หูอุดตัน

รวมภาพบรรยากาศที่ร้านน้าวาบ

ร้านน้าวาบที่เชียงราย

ได้มีโอกาศไปเที่ยวร้านน้าวาบที่เชียงรายมา ได้เห็นบรรยากาศขายของให้กับเด็กๆ นาสนุกนะ ของที่ขายก็เป็นพวกโปรแกมเกม และ บัตรเติมเงิน ต่างๆ ตกลงน้าวาบไม่ได้ขายทั้งวันนะ ขายเฉพาะตอนเลิกเรียน และ อีกทีก็ไปขายวันเสาร์ที่ถนนคนเดิน ก็ดีนะไม่เหงาเลยละ ใครที่สนใจ น้าวาบบอกว่ายินดีเลยนะที่จะให้ความรู้และขยายเฟนไชร์ สนใจติดต่อได้เลยนะ

เดินทางไปเชียงราย

25 กพ ได้เดินทางขึ้นเหนือไป จ เชียงราย งานแต่งของบ้านอาจาน ออกจากพิดโลก 03.00 เช้าวันที่ 25 กพ ถึงเชียงราย 08.30 ระว่างเดินทางไปอากาศสุดยอดมาก อุณหภูมิ ต่ำ 20 องศา ครับ ทางสะดวกบรรยากาศเยี่ยม ไปเช้าที่งาวพอดี พอไปถึงเชียงรายก็พุ่งไปร้านก๋วยเตี๋ยวคุณติ๋วทันที หลังจากที่ไม่ได้กินมานาน

Wednesday, February 24, 2010

CyberBiz - Manager Online

Monday, February 22, 2010

ทดสอบครับ

ผมมาทดสอบเขียน block บนมือถือดูว่าจะทำได้ดีหรือไม่ ดูแล้วน่าจะไปได้ดีนะก็จะสะดวกมากอีกทางนะ พร้อมกันนี้ก็ลองแนบรูปมาด้วยนะครับ

Sunday, February 21, 2010

หนังสือพิมพ์ข่าวสดออนไลน์ : ครบทุกรส สดทุกเรื่อง

Wednesday, February 17, 2010

บทความนี้ได้มาจาก เมล ของเพื่อนสมาชิก

ทำไมเงิน 100 บาท ดูมากเกินไปสำหรับการบริจาคให้กับมัสยิด แต่ทำไมมันดูน้อยเกินไป เมื่อนำไปจับจ่ายใช้สอยในห้างสรรพสินค้า

ทำไม การละหมาดตอรอวียฺที่ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงนั้นดูยาวนาน แต่ทำไมการแข่งขันของนักฟุตบอลในสนามที่ใช้เวลา 90 นาทีมันดูรวดเร็วเหลือเกิน

ทำไมการใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงในการอยู่ใน มัสยิดมันช่างยาวนานสำหรับเรา แต่ทำไมการใช้เวลาไปกับการดูหนังในโรงหนังมันดูผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ทำไม เราจึงไม่สามารถคิดถึง “ดุอาอฺ” ที่จะกล่าวในยามละหมาด แต่กลับพบว่ามันไม่เป็นเรื่องยากในการที่จะคิดถึงหัวข้อ เรื่องราว ที่จะนำไปพูดคุยกับเพื่อนๆ

ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงรู้สึกตื่นเต้นดีใจ เมื่อมีการทดเวลาในการแข่งขันฟุตบอล หากแต่พร่ำบ่นเมื่อ “การคุฎบะต์” นั้นยาวนานกว่าปกติ

ทำไมมันดูยากเย็นในการที่จะอ่าน “อายะห์” ในอัลกุรอาน หากแต่มันช่างง่ายดายที่จะอ่านนวนิยายขายดีซึ่งมีจำนวนมากกว่า 100 หน้า

ทำไม คนส่วนใหญ่ต่างต้องการที่จะนั่งอยู่แถวหน้าในการดูการแข่งขันกีฬา หรือคอนเสิร์ต หากแต่แย่งกันนั่งอยู่ด้านหลังเมื่อเข้าไปในมัสยิด

ทำไม มันดูยากเย็นที่จะเรียนชารีอะฮฺง่ายๆ เพื่อที่จะนำไปบอกกล่าวต่อผู้อื่น หากแต่ทำไมมันดูง่ายดายที่จะฟังการนินทา ใส่ร้ายและนำไปบอกต่อผู้อื่น

ทำไมผู้คนเชื่อในสิ่งที่หนังสือพิมพ์นำเสนอ หากแต่มีคำถามมากมายกับสิ่งที่อยู่ใน “ฮะดีษ

ทำไมหลายคนต่างต้องการที่จะเข้าสวรรค์โดยที่พวกเขาคิดว่า พวกเขาไม่ต้องมีความเชื่อ ไม่ต้องคิด ไม่ต้องพูด หรือไม่ต้องทำอะไรเลย

ทำไม เราสามารถส่งเรื่องตลก เรื่องไร้สาระ ผ่านอีเมลให้ผู้คนมากมาย หากแต่เมื่อเราต้องการส่งข้อความเกี่ยวกับอัลลอฮฺ และอิสลาม เราต่างกลับใช้เวลาคิดแล้วคิดอีก